بی بهانه

همان بودنت را می خواستم کمین

که نیک بدش بود این

برای باورت هم یک بهترین

بود برای باقی عمرم گزین

 لیک چشم های خسته ات را دوست دارم

خنده های شبانه زمزم های صبح گاهی

آن بانمک های بی بهانه ات را دوست دارم

مرا به اوج شادی برده ای

تو را به این بی بهانه دوست دارم